İki adım ötene gitmemi istemezdin.
Ama sennn !
Kalbimin en kuytu köşesine çekip gittin.
Bi çocuk gibi mutluyken dilin tutulsaydı.
Ayrılık vaktini yatağından uyandırmasaydın.
Her geçen saniye zorlaşmasaydı.
Bildiğim gibi kalsaydın.
Ağlayarak değil gülümseyerek gitseydin.
O kadar bedduanın üstüne beddua katmasaydın.
Zamana oynayıp hemen biriyle çıkmasaydın.
Sonrada gözümün içine bakıp kıs kıs gülmeseydin.
Senden sonra çok insan tanıdım.
Çok eskidim antika gibi.
Çok hırpalandım kanadı kırık kuş gibi.
Hiç aklına gelmeyen şeyleri yaptım.
Millete hava atmak için oynadın.
Oysa senin havan bendim.
Sen orda beni seven kahroluyo diye öğünürken,
Ben seni unutma mücadelesindeydim.
Herşeyden haberim varken sustum hep.
Sessizliğim sana ağır geldi.
Dışarda ayrı bi insan olup,
Evinde hıçkıra hıçkıra ağlardın.
Herneyse sen bana inat, ben hayata inat.
MUTLU OL YETER..
Ha şunuda bil. Herkes gibi değilsin sen.
Senin yerin bende ayrı.
Senin kadar kahpe olamaz kimse !
